Wiedza i porady – Strona 3 – Kardiolog Wrocław

Kardiomiopatie-i-zapalenie-miesnia-sercowego-kardiomedical.jpg

Naszą diagnostykę rozpoczynamy od rozpoznania kardiomiopatii na podstawie zebranego wywiadu, badania fizykalnego, dostępnych badań laboratoryjnych oraz EKG.

pomocne w diagnostyce i ustalaniu rokowania jest oznaczanie NT-pro-BNP (N-końcowego fragmentu (pro) peptydu natriuretycznego typu B) Troponiny i CRP (link do szybkich testów diagnostycznych) – badania te wykonujemy w trakcie wizyty (czas oczekiwania około 30 minut).

W drugim etapie ustalamy rodzaj kardiomiopatii (przerostowa, rozstrzeniowa, niescalenie, arytmogenna dysplazja prawej komory itp):

USG serca za pomocą maszyny z obrazowaniem RT3D(4D) (link do Vivid E-95 i do badania USG serca)
Badania laboratoryjne
Test wysiłkowy-opcjonalnie z oznaczaniem NT-pro-BNP – zobacz opis
ABI (wskaźnik kostka/ramie) oraz test pionizacji

Kardiomiopatie-i-zapalenie-miesnia-sercowego-2-kardiomedical.jpg

Współczesne standardy, nowoczesna technologia diagnostyki oraz holistyczne podejście do choroby.

Kardiomiopatie stanowią zróżnicowaną pod względem etiologii grupę chorób mięśnia sercowego, charakteryzujących się jego pierwotnym uszkodzeniem. W następstwie uszkodzenia serca dochodzi do powiększenia jam, niewydolności serca oraz zaburzeń rytmu i przewodzenia.

Wyróżnia się dwie podstawowe grupy: pierwotne i wtórne.

Wśród kardiomiopatii pierwotnych, które ograniczone są wyłącznie lub głównie do mięśnia sercowego, możemy wyróżnić kardiomiopatie genetyczne, mieszane (genetyczne i poza genetyczne) oraz nabyte. Patologie serca będące częścią chorób uogólnionych, układowych wchodzą w skład kardiomiopatii wtórnych.

DIAGNOSTYKA OMDLEŃ

Omdlenie (TLOC – transient loss of consciousness) to nagła i krótkotrwała (<20 sek.) utratą świadomości, której towarzyszy obniżone napięcie mięśniowe, spowodowane zmniejszonym przepływem krwi przez mózg. Omdlenie często poprzedzone jest osłabieniem, zawrotami głowy, nudnościami lub tzw. „mroczkami przed oczami”.

Niewydolność serca jest to złożony zespół, do którego może dochodzić w wyniku zaburzeń strukturalnych lub czynnościowych serca, powodujący upośledzenie funkcji serca, jako pompy podtrzymującej fizjologiczne krążenie krwi -upośledzenie napełniania lub wyrzutu krwi z komór. W niewydolności serce nie jest zdolne do przepompowania odpowiedniej ilości krwi do narządów naszego organizmu. W wyniku zaburzeń przepływu krwi dochodzi do niedokrwienia narządów oraz zalegania krwi w obwodowych częściach i jamach ciała. Częstość występowania niewydolności serca zależy od wieku. W ogólnej populacji osób dorosłych wynosi ona 1–2%, ale jej częstość gwałtownie się zwiększa po 75. roku życia, a u osób w wieku 70–80 lat wynosi już nawet do 20%. Na podstawie danych epidemiologicznych szacuje się, że w Polsce na niewydolność serca choruje około 1 mln osób. Niewydolność serca wywołuje zespół typowych objawów klinicznych, które różnią się w zależności od rodzaju niewydolności- ostrej (nagły początek i szybkie narastanie) lub przewlekłej (występuje co najmniej od miesiąca). W zależności od przebiegu objawów klinicznych niewydolność można określić jako stabilną, pogarszającą się lub niewyrównaną (zdekompensowaną). Zastoinowa niewydolność serca oznacza postać ostrej lub przewlekłej niewydolności z obecnością cech przewodnienia organizmu (duszność spowodowana zastojem w płucach, obrzęki kończyn dolnych, poszerzenie żył szyjnych, powiększenie wątroby).

Na podstawie wyników badania echokardiograficznego wyróżnia się:

niewydolność serca ze zmniejszoną frakcją wyrzutową (inaczej skurczowa)
niewydolność serca z zachowaną frakcją wyrzutową (inaczej rozkurczowa).

W zależności od tego, czy u pacjenta dominują objawy z tzw. krążenia małego (płucnego, za które odpowiada prawa komora serca) czy też dużego (systemowego, za które odpowiada lewa komora serca) stosuje się określenia:

lewokomorowa niewydolność serca
prawokomorowa niewydolność serca
obukomorowa niewydolność serca.

W niewydolności serce nie jest zdolne do przepompowania odpowiedniej ilości krwi do narządów naszego organizmu. W wyniku zaburzeń przepływu krwi dochodzi do niedokrwienia narządów oraz zalegania krwi w obwodowych częściach i jamach ciała. Występowanie niewydolności serca rośnie wraz z wiekiem. Na podstawie danych epidemiologicznych szacuje się, że w Polsce na niewydolność serca choruje około 1 mln osób. Niewydolność serca wywołuje zespół typowych objawów klinicznych, które różnią się w zależności od rodzaju niewydolności- ostrej (nagły początek i szybkie narastanie) lub przewlekłej (występuje co najmniej od miesiąca).

Do najczęstszych objawów zalicza się:
duszność wysiłkową lub spoczynkową, stałe zmęczenie, znużenie, zmniejszoną tolerancję wysiłków, orthopnoë- uczucie duszności w pozycji leżącej, napadową duszność nocną, obrzęki wokół kostek, kaszel nocny, świszczący oddech, uczucie pełności w nadbrzuszu, utratę apetytu i zimne dystalne części kończyn. Przewlekła niewydolność serca zwykle ma charakter postępujący. Oznacza to, że w sposób nieunikniony prowadzi do pogarszania się czynności mięśnia sercowego, co najogólniej można wyjaśnić przeciążeniem pozostałych sprawnych kardiomiocytów – komórek z których zbudowane jest serce.

Zespół obturacyjnego bezdechu sennego to najczęstsza forma zaburzenia oddychania w czasie snu. Choroba ta spowodowana jest nadmiernym spadkiem napięcia mięśni podniebienia miękkiego wraz z języczkiem, językiem oraz tylną ścianą gardła. Przez to wielokrotnie w czasie snu możliwe są spłycenia oddechu (hipowentylacja) lub okresowy brak przepływu powietrza (bezdech).

Obturacyjny bezdech senny wywiera negatywny wpływ na wszystkie układy, w tym na układ krążenia. Osoby cierpiące na bezdech wykazują wyższe ryzyko rozwoju nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca, czy też wystąpienia zaburzeń rytmu serca.

Jako bezdech definiuje się występowanie podczas snu przerwy, pomiędzy kolejnymi oddechami, przekraczającej 10 sekund. Rozpoznanie choroby oraz ocena jej stopnia określana jest poprzez liczbę bezdechów i epizodów spłycenia oddechu na godzinę snu, czyli tak zwanej AHI, lub RDI w którym brana pod uwagę jest także liczba nieuświadamianych przez chorego przebudzeń w nocy. Do 5 bezdechów na godzinę snu uważa się za granicę normy. Bezdech senny rozpoznaje się, gdy RDI ≥5 i występują objawy choroby albo RDI ≥15 u osób bez objawów.

Zaburzenia oddychania w czasie snu mają istotny wpływ na funkcjonowanie układu krążenia. Zaburzenia te poza pogarszaniem jakości życia (zaburzenia koncentracji, zespół przewlekłego zmęczenia, zaburzenia snu i czuwania, zaburzenia pamięci i potencji) wspomogą podwyższać lub powodować nadciśnienie tętnicze, wywoływać zaburzenia rytmu serca i przewodzenia oraz przyczyniać się do rozwoju choroby wieńcowej, demencji czy niedokrwienia lub udaru mózgu. Właśnie z tego powodu w przypadku podejrzenia tego schorzenia zalecamy jedno z poniższych badań:

CZYTAJ WIĘCEJ

Kardiomedical-Zaburzenia-rytmu-serca-diagnostyka-i-leczenie-2.jpg

Zaburzenia rytmu serca występują w przypadku kiedy impulsy elektryczne koordynujące czynność skurczową serca nie działają prawidłowo, efektem jest zbyt szybki, zbyt wolny lub niemiarowy rytm serca. Nie zawsze zaburzenia te są szkodliwe, niektóre jednak zagrażają naszemu zdrowiu i życiu.

Objawy arytmii:

uczucie kołatania w klatce piersiowej,
przyśpieszone bicie serca (tachykardia),
zwolnione bicie serca (bradykardia),

Inne objawy mogą być związane z tym, że serce nie pompuje skutecznie krwi z powodu szybkiego lub wolnego bicia serca. Należą do nich duszność, osłabienie, zawroty głowy, omdlenia ból lub dyskomfort w klatce piersiowej. Jeśli występuje u Ciebie którykolwiek z tych objawów powinieneś skontaktować się z lekarzem.

Jednym z najgroźniejszych rodzajów zaburzeń rytmu serca jest migotanie komór, arytmia ta powoduje zatrzymanie krążenia i śmierć. W migotaniu komór impulsy elektryczne są bardzo szybkie i pobudzają komory z tak dużą prędkością, że niemożliwe staje się ich kurczenie i pompowanie krwi do aorty i tętnicy płucnej. Gwałtownie spada ciśnienie, a krążenia ustaje. Jeżeli w bardzo krótkim czasie nie zostaną wdrożone czynności ratunkowe(sztuczne oddychanie, masaż serca i defibrylacja) dochodzi do śmierci.

Kardiomedical-Zaburzenia-rytmu-serca-diagnostyka-i-leczenie-3.jpg

Zaburzenia rytmu serca występują w znacznej części społeczeństwa i mogą zarówno towarzyszyć innych schorzeniom (nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca, kardiomiopatie, wady serca, choroby tarczycy, choroby układu pokarmowego, zaburzenia elektrolitowe) jak i również stanowić niezależną jednostkę chorobową (zespoły preekscytacji, częstoskurcze wrodzone, zespół Brugadów, choroba węzła zatokowego). Arytmie klinicznie manifestują się kołataniem serca i osłabieniem, omdleniem, zaburzeniami widzenia, bólem w klatce piersiowej, zaburzeniami neurologicznymi.Zaburzenia rytmu serca mogą mieć charakter łagodny lub powodować groźne powikłania takie jak udar mózgu, zatory obwodowe, kardiomiopatie, nagła śmierć sercowa). Wczesne rozpoznanie choroby daje duże szanse na całkowite wyleczenie, brak właściwej diagnostyki naraża pacjentów na wystąpienie groźnych powikłań.

Z tego powodu przyjęliśmy w naszej Poradni następujący sposób postępowania diagnostycznego:

pierwsza wizyta polega na zebraniu dokładnego wywiadu, wykonaniu EKG, wykonaniu testu pionizacji i pomiarów współczynnika ABI. W czasie tej wizyty wykonywane jest również badanie echokardiograficzne (USG serca) w celu wykluczenia lub potwierdzenia schorzeń/stanów powodujących zaburzenia rytmu serca (powikłania nadciśnienia, kardiomiopatie, wady serca, dysfunkcja skurczowa/rozkurczowa lewej komory, powiększenie lewego przedsionka itp.). W czasie tej wizyty w zależności od danych klinicznych i wyników badań dodatkowych planowana jest dalsza diagnostyka: monitorowanie holterowskie (24/48h, 5-7 dniowe, 12-kanałowe, holter bezprzewodowy, badanie SomnoTouch NIBP- jednoczasowe monitorowanie zaburzeń rytmu serca, zaburzeń oddychania w czasie snu i ciśnienia tętniczego metodą tonometrii aplacyjnej), test wysiłkowy, badania laboratoryjne.
druga wizyta: analiza badania holterowskiego lub pokrewnego, test wysiłkowy, analiza badań laboratoryjnych. Następnie, o ile diagnostyka jest wystarczająca stawiane jest rozpoznanie lub jeśli zachodzi taka potrzeba zalecane są inne badania (MSCT tętnic wieńcowych, rezonans magnetyczny serca, badania radiozotopwe serca, długotrwałe monitorowanie EKG za pomocą urządzeń osobistych typu smartwatch itp.). Po wizycie pacjent otrzymuje pełna dokumentacje w formie tradycyjnej (papierowej) oraz elektronicznej.
kolejne wizyty polegają na monitorowaniu skuteczności leczenia lub/i analizie dodatkowych badań.

CZYTAJ WIĘCEJ

Choroba wieńcowa (choroba niedokrwienną serca, dławica piersiowa) to zespół kliniczny, którego istotą jest nieprawidłowe zaopatrzenie serca w tlen (niedokrwienie). Przyczyną niedokrwienia jest zwężenie lub zamknięcie tętnicy wieńcowej (naczynie zaopatrujące serce w krew i tym samym tlen oraz składniki odżywcze). Przebieg kliniczny choroby wieńcowej jest zróżnicowany, jednak najczęściej spotykanymi manifestacjami są: dławica piersiowa (dusznica bolesna, angina pectoris) i zawał mięśnia serca. Do zwężenia tętnic wieńcowych oraz upośledzenia dopływu krwi do serca dochodzi najczęściej w wyniku tworzenia się w ich świetle blaszek miażdżycowych. Istnieje wyraźny związek występowania choroby z wiekiem (wzrost), częściej chorują mężczyźni szczególnie w wieku 40-55 lat. Choroba wieńcowa jest najczęstszym schorzeniem układu krążenia, a zawał serca i nagła śmierć sercowa to najczęstsze przyczyny zgonów w krajach rozwiniętych.

Patogeneza choroby wieńcowej

jest związana z zaburzeniami równowagi pomiędzy zapotrzebowaniem a podażą tlenu i energii w sercu, szczególnie w czasie wysiłku fizycznego (szybciej i silniej kurczące się serce potrzebuje więcej tlenu). Zaburzenia równowagi mogą mieć swoje źródło w niedostatecznej podaży krwi (zwężenie tętnic wieńcowych i spadek dopływu krwi do serca) lub w zwiększonym zapotrzebowaniu na krew przy prawidłowej podaży (stany gorączkowe, nadczynność tarczycy). Należy pamiętać, że zmniejszenie dostaw tlenu przy niezmienionym zapotrzebowaniu (bez wysiłku fizycznego) może również doprowadzić do objawów choroby wieńcowej. Osoby z chorobą niedokrwienną serca doznają czasem bólów wieńcowych wysoko w górach albo w czasie długotrwałego lotu samolotem, kiedy ciśnienie tlenu we krwi istotnie się obniża. Niezależnie od przyczyny efektem zaburzeń równowagi- podaż/zapotrzebowanie jest niedotlenienie mięśnia sercowego i wynikające z niego objawy.

Newer Posts

Older Posts

CLASSIC LIST

Kardiomiopatie i zapalenie mięśnia sercowego

Kardiomiopatie i zapalenie mięśnia sercowego – więcej informacji

Współczesne standardy, nowoczesna technologia diagnostyki oraz holistyczne podejście do choroby.

Omdlenia diagnostyka i leczenie

Niewydolność serca, epidemiologia, definicja i przyczyny

Niewydolność serca- diagnostyka i leczenie

Czy cierpisz na zaburzenia oddychania w czasie snu?

Zaburzenia oddychania w czasie snu- diagnostyka

Zaburzenia rytmu serca

Zaburzenia rytmu serca diagnostyka i leczenie

Choroba wieńcowa – więcej informacji

Patogeneza choroby wieńcowej

Kup online

Konsultacja dietetyka klinicznego

USG Serca (ECHO Serca)